عاشقانه های شبنم

كاش میشد که شبی عقده ی دل  باز کنم
غم ِ دوری ِ تو را بر لب ِ خود ساز کنم
تکیه بر شانه ی دیوار زنم با دل ِ خون
در خیالات خودم چشم ِ تورا ناز کنم

غم دل ، جسم و روان را  بکشاند به قفس
بال ِ  پرواز کجا هست که پرواز  کنم...؟
همنشین ِدل تنگم شده یک بغض ِ کبود
ناله را از سرخط باز هم آغاز کنم
روح و جسمم همه در گیر خیالت شده است
روز و شب یاد ِ تو ای دلبر ِ طناز کنم
نغمه عشق تو را  دل به چه سازی بزند ؟
بی تو دل را نتوانم دل ِ دلباز کنم
قلمَم هم ننوشت از غم جانسوز دلم
به چه نحوی غم دل را به تو ابراز کنم!؟
لحظه ی راندن ِ من از دل ِ خود  یادت هست! ؟
چه کسی را پس از این جای تو همراز کنم
پشت این پنجره در راز و نیازم همه شب
تا که با سجده ی درگاه تو اعجاز  کنم