قدیم ترا رسم دنیا این نبود؛

قدیم‌ترا رسم دنیا این نبود؛
شبا به عشق این می‌خوابیدیم
که زودتر صبح‌شه

هر وقت گشنه بودیم غذا می‌خوردیم
هر جا خسته می‌شدیم می‌خوابیدیم
تا دلمون می‌گرفت گریه می‌کردیم

هیچی وقت نداشت ...
زمان یه گوشه نشسته بود و
تماشامون می‌کرد...
شایدم منتظر بود که قد بکشیم
و بهمون بگه بسه...
حالا شماها بشینید و تماشام کنید ...!