اِنقدر آدما بودن که فقط با یه اشارشون هزار نفر براشون میم

اِنقدر آدما بودن که فقط با یه اشارشون هزار نفر براشون میمردن و زنده میشدن
و اِنقدر آدمایی بودن که هیچی نداشتن و هر شب خدا رو کاسه چه کنم دست میگرفتن.
البته فرقی هم نمیکنه که هزار سال پیش به دنیا میومدیم یا هزار سال بعد چون داستان روزگار همیشه همین بوده و همیشه هم همین خواهد بود.
ولی هر چی از عمرم میگذره بیشتر به این نتیجه میرسم که هر چی بودی و هر چی میشی مهم نیس. فقط مطمئن شو که امروز رو فهمیده باشی چرا زنده ای. همین.