حوصله بحث با کسی ندارم، نمیخوام دهن به دهن کسی بزارم..

حوصله بحث با کسی ندارم، نمیخوام دهن به دهن کسی بزارم..
شماهم درست میگی، حتی شماهم درست میگی همتون درست میگید فقط ازم دور شید..
حس میکنم خیلی برای اینکه بهم آسیب نرسه ترسناک شدم..
وقتی دوستام بهم گفتن چقدر دورویی حقیقتا دردم اومد...
که چقدر دارم عوض میشم، منِ قبل این نبودم، من همونم که اینقدر مهربون بودم حاضر بودم برای بقیه خودمو فدا کنم..
اما الان تنها چیزایی که برام مهمه خانوادم و دوستام و اونه..
من مجبورم که دیگه گریه نکنم، چون دارم بزرگ میشم و عیبه..
من مجبورم دو رو باشم، چون هیچ پشتوانه ای ندارم..
من مجبورم دروغگو باشم، چون همه دنبال یه نقطه ای هستن که منو مسخره کنه..
پس نگید چرا؟
چون خودتون بهتر میدونید چرا!