تو که رفتی چرا دل را ربودی؟

تو که رفتی چرا دل را ربودی؟
به هر جا  رفتم و دیدم نبودی
نبودی  تا  ببویم  غُنچه ی گُل
زِبعد مُردنم گل را چه سودی؟
به قعر  دوزخم   کردی  روانه
بجانم  شُعله  بر شُعله فُزودی
شب و روزم بسوزم درفراقت
ولی در خیمه ی جانم عمودی
ببارم از دل و جان بر مزاری
که سیّد داند و دارد سُجودی