در كنارِ من بمان ، اي از تبارِ يار ها

در كنارِ من بمان ، اي از تبارِ يار ها
اي طلوعِ روشني بخشِ شب ِ پندار ها

با تو زيبا مي شوم ، آزاد از زنجير ها
مي وزم بر وسعتِ سرسبزِ شاليزارها

مي پرم از ارتفاع ِ مبهم ِ ترديد ها
مي روم از سرزمين ِ واهي ِ تكرار ها

مثل باران مي زنم بر تنبك ِ انگور ها
مي تراوم با نگاهت بر تنِ گلزار ها

من به دنبال تو بودم در غروب ِ شهر ها
جستجو مي كردمت آنسوي اين ديوار ها

كامِ تلخم يادگار شعله هاي شعر ها
آشنا با سوز قلبم آتش ِسيگار ها

خوب ميداني به جرم چشمهايت رفته اند
قهرمانان ِ دلم تا چوبه هاي دار ها

در كنار من بمان تا عشق را باور كنم
زود پايان مي پذيرد فرصت ديدار ها...

#خاصترین