من خودم را فراموش کرده بودم تا آدم ها مرا به خاطر بیاورند

من خودم را فراموش کرده بودم تا آدم ها مرا به خاطر بیاورند
به دنبال دوست داشته شدن ، خودم را بارها زیر پا گذاشته ام
برای خواسته آدم های دیگر بسیار جنگیده ام
و برای نجات هرکسی به غیر از خود عمیقا تقلا کرده ام …
نتیجه غم انگیز ماجرا زمانی اتفاق افتاد که فهمیدم کسی مرا به خاطر نمی آورد، شعله های دوست داشته شدن بعد از مدتی خاموش میشود و کسی خودش را برای من زیر پا نخواهد گذاشت ،..
فهمیده ام برای کسی جنگیدن ، یک پیروزی غمگین و بی هدف است که غنیمتی ندارد .. و هرآدمی تنها و تنها از پس نجات خودش بر می آید ..
فهمیده ام برای کسی زیستن ، احمقانه ترین و بی رحمانه ترین کاری است که آدمیزاد میتواند در حق خودش انجام دهد و حسرت برای خود نبودن خیلی زودتر از حد انتظار گریبان آدم را میگیرد ، … پس خودم را بوسیدم ، موسیقی مورد علاقه ام را گذاشتم و قرص های آرام بخشم را قول داده بودم ترک خواهم کرد .. گل های تازه خریدم ، خانه را مرتب کردم، غذای ساده ای پختم و آنقدر برای خودم شعر خواندم تا بلاخره خوابش ببرد
حالا خودم را در اولویت همه چیز قرار داده ام و کمتر چیزی ممکن است نگران و مضطربم کند.. حالا به زندگی نزدیک تر شده ام و خودم را برای خودم دوست دارم