.

.


چه در چشمانِ خود داری
ڪه مسٺم می ڪند هربار
می انڪَور بی ٺاڪی
میان خوشه ی انکار.......

هوایی ڪرده ای ما را
به جادوی نڪَاهت باز
ڪه میڪَردم به دور خود
بشوق لحظه ی دیدار........