عاشقانه

در مسیرِِ نو شدن از یبچ و‌ از خَم بگذرید
توشه‌ی راهِ سفر تا شد فراهم بگذرید
پیش از آنکه قصر رویاهایِتان ویران شود
در پِیِ آبادی از ویرانه کم کم بگذرید
رسمِ‌تان انسانیت باشد کمی تا یکصدا...
زیر نورِ معرفت از سایه‌ی غم بگذرید
راحت از دارایی و اموالتان، وقتِ سفر...
فارغ از دلبستگی های دو عالم بگذرید
دل بریدن مشکل، اما انتخابش با شماست
با لبی خندان و یا با چشم پُر نم بگذرید
جانِ شیرین نزدِتان وقتی امانت‌بوده‌است
منطقی باشد از آن با عزمِ محکم بگذرید
باید از عشقِ جهان و مردم بی عاطفه...
قبل افتادن به نفرینی دمادم بگذرید
با شما آیندگانم ! از حصارِ زندگی...
ما گذشتیم و گذشتند و شما هم بگذرید