واژه هـا...

واژه هـا...
تـاوان روزهـاۍ بلنـد و ڪشیده ۍ...
تمامـ، دردهـاییست...
ڪ در مـن طغیـان مۍ ڪنـد..
تـاوان تمامـ جمـلات تمامـ نشده...
درابهامِـ، نگفتنِ حرف هـاۍ ناگفته امـ...
حرفهایۍ ڪ هیچوقت...
نـه گفتـه شد...
نـه نوشتـه شدد...
من پُرمـ...
پُـر از واژه هـاۍ تلنبـارشده ۍ زرد...
ڪ شاید روزۍ...
دردشتۍ پر از گندمـ، هـاۍ سوخته...
آنهـا را دفـن ڪنمـ...
من یڪ دشت..،
پـر ازخرمـن هـاۍ سوختـه را...
به دوش مۍ ڪشمـ...
دلِ مـن..
به وسعتِ یڪ گندمـزارِ سوختـه...
حرف هـاۍ ناتمامـ، دارد...

#عاشقانه
#خاصترین