چرا هیچ کامنتی نسبت به کلماتَم نیست! پست جدید

.
تابه‌حال‌یک‌دردِ‌بی‌نام‌دُچار‌شده‌ای!
یک‌درد،یک‌سکوتِ‌نیمه‌مانده،یک‌نیمه‌شبِ‌دیگر‌..
آرام‌می‌آیَد‌بر‌می‌گرددمی‌آید بر می‌گرددمی‌آیَد..
شبیهِ‌یک‌کودکِ‌تازه‌متولد‌شده‌اما‌رها‌شده‌در‌خیابان
نیمه‌یِ‌سکوت‌را‌می‌شکند،
به‌انتهای‌ِ‌قلبَم‌موج‌می‌زند
درست‌ شبیهِ‌طلوع‌ِ‌ماه‌آن‌هم‌در‌زیر‌دریایِ‌آبی‌نفسِ‌باد‌دل‌انگیزی‌که‌ از‌پیچِش‌رهایَم‌نمی‌کند.
امشب‌ماه‌که‌آمده‌به‌کنار‌ِپنجره‌‌یِ‌اتاقم‌می‌روم‌دست‌هایَم‌به‌طرفَش‌می‌گیرم،چشم‌هایَم‌راکه‌می‌بندم،موج می‌زند‌ازانتهابه‌دیواره‌یِ‌بطنِ‌چپُ‌راستَم‌‌وَ..
رَقص
رقصِ‌یک‌درد‌‌بر‌درد
آرام‌به‌طرفَم‌می‌آید،موج‌می‌زند‌
آرام‌زَخم‌رابا‌بوسه‌موج‌می‌زند
موج‌به‌موهایَم‌می‌رسد
‌‌ناگهان‌چشمانی‌که‌باز‌می‌شوند
ماه‌نیست
دست‌هایَم‌تُهی‌از‌خالیست.
درد‌هَنوز‌هَست،آغشته‌است‌به‌‌قلبَش‌وَ..
زَخم‌هایَم!
به‌زَخم‌هایِ‌‌هُنرمند‌ِ‌مَن‌که‌موج‌را‌بی‌مهابا می‌پذیرد‌..
‌‌ودر‌پنجره‌یِ‌آبی‌ِ‌یک‌اتاقَک‌به‌درد‌هایم راه‌نوازِش‌را‌می‌فهمانَم‌وَ‌ماه‌ی‌که‌هُنرمندانه‌در‌این‌اتاق‌در‌ این‌نیمه‌سکوت‌ِ‌باقی‌مانده‌به‌ترانه‌هایَم‌گوش‌می‌دهد
و‌نیمه‌‌سحرِ‌گذشته‌نشده‌تنَم‌را‌به‌درد‌می‌سپارَم‌آرام‌ می‌گیرم‌دَر‌..
آشفتگی‌روحِ‌[مَن]

#سارا_د