تو که نباشی نه نفس من بند میاد ،

تو که نباشی نه نفس من بند میاد ،
نه دنیا تاریک میشه ، خنده‌های منم قطع نمیشه . .
اما خب نبود تو درست مثل بهار بدون بارونه ؛
مثل خیابون ولیعصر بدون درختاش ؛
هندونه بدون گل وسطش ؛
جاده شمال بدون قمیشی ؛
مثل ادبیات بدون شعره . . .
میدونی وقتی نیستی همه چی هست ، خوشی‌ها پر نمیکشه ولی اون آخیش آخر خوشحالی‌ها نیست "
انگار که پای همه چی هست اما لنگ!
خلاصه که از نبودن تو نمیمیرم ، یعنی راستشو بخوای این روزا هیشکی از نبود یکی دیگه نمیمیره ، اما یه نبودن‌هایی با خودش کیف دنیا رو برمیداره و باخودش میبره ؛ همین . .)