دنیا پُره از آدمایی که میان، نمی مون و می رن. هر آدمی بای

دنیا پُره از آدمایی که میان، نمی‌مون و می‌رن. هر آدمی باید یه پنجره‌ی شخصی داشته باشه رو به یه خیابون بی‌انتها که هروقت دلش گرفت و هیچ‌کس نبود، سرش رو به اون تکیه بده، به یه نقطه‌ی نامشخص خیره بشه و همه‌ی عمرش رو گریه کنه.
گاهی فکر نکردن به کسی، از زندگی کردن سخت‌تره، وقتی نمی‌تونی خودت رو دور بریزی، وقتی نمی‌تونی از یاد ببری، باید یه گوشه بشینی و برای هرچی نداری گریه کنی.
یه پنجره، بیشتر از هر آدمی می‌تونه حرفات رو بشنوه و هیچی نگه، انقدر که با اولین بارون، بهت فکر کنه و گوله گوله اشک بریزه. پشت هر پنجره یه آدم نگران هست که حرف نمی‌زنه، فقط اشک می‌ریزه...

#عاشقانه
#دلتنگی
#خاصترین