من هیچ وقت اون دانش آموز محبوب نبودم، هیچ وقت بهترین رفیق

‌من هیچ وقت اون دانش آموز محبوب نبودم، هیچ وقت بهترین رفیق نبودم، هیچ وقت نزدیک‌ترینِ هیچکس نبودم، مرهم بودم ولی مرهمم نبودن، هیچ وقت اون فرد دوست داشتنی نبودم، هیچ وقت آدم امن زندگی هیچکس نبودم، هیچ وقت عزیز کسی نبودم، هیچ وقت بود و نبودم تو زندگی هیچکس مهم نبوده، هیچ وقت باهوش‌ترین نبودم، هیچ وقت برای کسی خاص نبودم، هیچ وقت برای یکی قشنگترین نبودم، هیچ وقت بهترین امکاناتو نداشتم، هیچ وقت اونی که می‌خواستم نشده، هیچ وقت بهترین نبودم تا جایی که یادم میاد همیشه برای همه بودم دلسوزی کردم، اعتماد کردم و ضربه خوردم، برای مشکلاتشون همه خودمو گذاشتم سعی کردم مورد اعتماد باشم، از کسی سو استفاده نکردم، خواستم اگه کسی تو زندگیم تا بوده خاطره خوب از من داشته باشه ولی همه جا فقط من بودم، هیچ وقت نشد بهترین باشم و همیشه معمولی بودم و هستم من از معمولی بودن خستم و دلم می‌خواد حداقل یه جا صفت "ترین" داشته باشم.
‌