عظمت هستی در یک نگاه!

عالم ماده با همه ناچیز بودنش در نگاه آفریننده که آنرا متاع قلیل نامیده ، آنقدر بزرگ است که قسمت کوچکی از آن هم در ذهن و تصور بشر نمی گنجد !

بگذارید از همین سیاره خودمان شروع کنیم : زمین با این همه عظمت و اقیانوس ها و دریاها و جنگل ها که مثل تمام اجسام دنیا از میلیاردها میلیارد مولکول و اتم تشکیل شده است ، در برابر خورشید همچون ذره ای بیش نیست ؛ در حجمی که خورشید اشغال کرده میتوان یک میلیون کره ی زمین جای داد! فاصله ی زمین تا خورشید حدود 150 میلیون کیلومتر است ، که حدود 8 دقیقه نوری میشود (یعنی نور برای پیمودن این فاصله، بیش از 8 دقیقه وقت صرف میکند! و نور در هر ثانیه ‏سیصد هزار کیلومتر  را طی میکند).

دورترین سیاره شناخته شده ی منظومه شمسی سیاره ی پلوتو است. نور خورشید برای رسیدن به پلوتو  حدود 10 ساعت در راه است! پس منظومه شمسی هم برای خودش خیلی وسعت دارد. قطر منظومه ی شمسی تا پلوتو حدودا یک روز نوری است، چیزی در حدود25/920/000/000 کیلومتر.

اینها همه مجموعه ای است که آن را منظومه شمسی می‌نامیم که انواع سیارک ها و دنباله دارها و... در آن وجود دارند.

نزدیکترین ستاره به ما ( بعد از خورشید ) آلفا قنطورس است که حدود4/3 سال نوری با زمین فاصله دارد یعنی معادل 40/124/160/000/000 کیلومتر میشود!

و همچنان استیون ها که از شدت وضوح ره گم گرده اند ، همه این نظم و شکوه را زائیده بی نظمی و احتمال و تصادف و خود به خود از هیچ می دانند و چقدر فقط بارشان کتاب است !

ادامه دارد ...