در دامانِ کوه ها صدای آواز خورشید را می شنوم.

در دامانِ کوه ها صدای آواز خورشید را می‌شنوم.
از تو می خواند ، از چهره ات که برگه ها غزل است.
همیشه دلم می خواست بدانم که ابرها در زمانِ ملاقاتِ تو چه ژانری را برایم به نمایش در می آورند.
من که طوماری هزار صفحه ای از هوای آفتابی را نوشته ام......