هر آدمی درایـن جهـان حـال دلش به چیـزی وابسـته اسـت ،

هر آدمی درایـن جهـان حـال دلش به چیـزی وابسـته اسـت ،
و باعـث آرامـش روح و جسـمش میشـود ،
مثل دوست داشـتن یـار ،
مـثل کمـک کردن به دیـگری ،
مثل مهـربان بودن و مهربانی کـردن ،
من در زندگیـم از خیـلی چیـزها گـذشـتم و یا از دسـت دادم ،
حـتی گاهی با اعمالـم رضـایـت "خدا"رو هم از دسـت میدادم و باایـن احـوالات،
هـرگـاه به درگـاهش "سجـده" کـردم برایـم آغـوش بـاز میـکرد ،
چقـدر با اعمـالم بدی میـدید امـا با همـه ی ایـن بدرفتـاریهـا ، هـروقـت دلـم هـوایش را کـرد ،مـرا پذیـرفـت ،

مـن هـر جـا روم ،
هـرکاری کـنم ،
باز حـال دلـم باتـو خـوبسـت یـارب ،
بهــشت سهـم خـوبانـت ،
بـرای مـن همـین حـال خـوبی که باتـو دارم را ازم نگیـری کـافیســـت ،


یـادمـه یه استـادی میـگفت ،
"خـدا" را بـاید در وجـودت حـس کنـی اگـر حـس نـکردی یقـین داشتـه باش که محبـوس هـوای نفس شـدی ،
میـگفت بایـد بتـوانیـد نفس تان را،
مقـابل انـدام های ساعـت شنی مهـارت کنـیـد،
بایـد نام نفس مـان را هم حفظ میبودیم ،
"نـامـش نفـس امـاره اســت ،
که شمـارو به کـار بـد تـرغیـب میـدهـد ،

میـگفت نـگه داشـتن عـزت نفـس و مهـارت نفـس امـاره ،
مثـل نـگه داشـتن معشوقی زیبـا در شهـری پراز وسوسـه سخـت اســت ،
مـثل مراقبـت از هفـتاد سال عبـادتـی که در یـک دقیقـه ممـکن اســت بـر باد بـرود ،
مـثل نگه داشــت لبـاسی سفیــد در وسط شهـر دودآلـود اســت ،
پس بایـد یادتـان بمـاند که اگـر "خـدا" را در وجـودتـون حس نـکردی ،
یعـنی اسیـر نفـس امـاره شـدی ،
یعنـی اگـر نتـوانستـی نفســت را دوباره مهارت کنی ،
نـه آرامـش روح خـواهی دید ونه آرامـش جســم ،

اللهم ذَلِّلْ نفسـی وَ عَظِّمْ شَأْنَكَ فِي نفـسی،
الهـی العفـو

' الا بــذکرالله تطمـئن القلـوب ''
#اللهم_عجـل_لولیکــ_الفـرج