گاهی دلم میخواهد دست خودم رابگیرم و بروم… دور شوم از آدم

گاهی دلم میخواهد دست خودم رابگیرم و بروم… دور شوم از آدم ها
گوشه ی خلوتی پیدا کنم، خودم باشم و خودم...
تنها با حرف های دلم ..کویری ، بیابانی ، دشتی ، جنگلی
خودم باشم و خدای خودم .. ریگ های بیابان
سنگ های دشت، درختان جنگل، شن های داغ کویر،
نه دردهایم را فاش می کنند نه از غم هایم شاد می شوند
نه شکستنم را بر سرم می کوبند
بی صدا گوش می دهند… آرام …. گاهی باید رفت
گاهی باید با خودت خلوت کنی
گاهی باید درد هایت، غم هایت را فریاد بزنی
امـــــــا…. نه بین آدم ها...