من و تو دوتا نبودم ما ی بودم

من و تو دوتا نبوديم، ما يكی بوديم
الان من يه نفر تنها نيستم؛ من يه نصفه ام
يه نصفه آدم كه گمشده، تو خاطره هاي تو، تو خاطره هاي خوب و بدمون
من يه نصفه آدمم با يه قلب نصفه، يه مغز نصفه، يه صدای نصفه
با كلی خاطره كه روز به روز داره تو سرم پر رنگ تر ميشه؛ داره جوري تو سرم جون ميگيره خاطراتت كه جا واسه هيچي ديگه نميمونه
جا واسه آدما و حرفاشون، جا واسه ديدنيا، شنيدنيا ...
انگار تو يه لكه جوهر بنفش باشی ميون سفيدیِ ذهن من و حالا همه جارو بنفش ببينه چشمام ...
‌