هیـچ وقت نمی تونی

هیـچ وقت نمی تونی
بفهـمی پشت خنـده های کسی چقـدر بغض جمع شـده
پشـت بیخیال گفتنـش چقدر حرف نگفـته
پشت بی تفاوتیـاش چقدر دلتنـگی...
پشت آرایـش غلیظ یه زن چقـدر عشق، دلشـوره، اشک، شـک پشت سکـوت سنگـین یه مرد چقدر غـرور ،ترس،درد...
تو هیچـوقت نمی تونی بفهـمی
پشت دسـتای گره خورده
یه زن و مرد چقـدر فاصله خوابـیده
پشت تعـهد شناسـنامه ای شون چقـدر هوس...
پشـت قیافه منطقیـه یه آدم چقدر احساسات،
پشت عصـبانیت یه آدم چـقدر مهربـونی...
پشت سر شـلوغیای یکی چقدر تنهایـی،
پشت انزوای یکی چقدر دلـیل...
تو هیچـوقت یه زن خیابـونی رو توو خونه اش ندیـدی!
همونـطور که یه خانم جلسـه ای رو توو خـونه اش...
تو از خـاطرات کودکـیه یه قاتل زنجـیره ای،
یه دزد حرفـه ای،
یه معـتاد الکلی چیـزی نمی دونی...
تو خیلـی وقتا، خیلی جاها،
تو خیـلی شرایط نبـودی اما راجبش گفتـی؛قضـاوت کردی،.
رای دادی، محکـوم کردی

«تو خدا نـبودی اما خـدایی کردی»