اما من،

اما من،
هرروز یک فنجان دلتنگی می نوشم…
هر ثانیه مشتی بغض گره می زنم…
و هربار برای رهایی از درد نبودنت،
پیاله پیاله دوست داشتنت را سر می کشم…!
و همچون شناگری ناشی
در رویای هر روزه ات غرق می شوم!