🥀چند خط روضه

🥀چند خط روضه
             مهمان ما باشید 🥀

روز اول که درِ خانه ی زهرا دیدم
همه تکلیفِ خودم در رهِ مولا دیدم

دَمِ در، بر قدمِ دختِ علی افتادم
خویش را خادمه ی زینب کبرا دیدم

خواستم مادری از بهر یتیمان بکنم
عالَمی فاصله تا ام ابیها دیدم

چونکه آقام به یافاطمه میکرد خطاب
غمِ بی مادری از چهره ی گلها دیدم

یاوه گویان چقدَر پشتِ سرم حرف زدند
چه بگویم، چقدَر طعنه ز اعدا دیدم

قصد کردم که خدا هر چه دهد طفلانم
همه را نذر یتیمان حرم گردانم

از همان روز که رخسار قمر آوردم
باورم بود، سپاهی ز جگر آوردم

خواستم یارِ حسینم بشوم، از این رو
در ره کرب و بلا چار پسر آوردم

قصه ی کوچه ی غم را که شنیدم ز حسن
لشگرِ منتقمان را به ثمر آوردم

داستان در و دیوار عزادارم کرد
بهر زینب پس از آن، چند سِپر آوردم

میخِ در را که شنیدم، نفَسم سخت گرفت
ناله ها در دلِ شب تا به سحر آوردم

غمِ بازوی ورم کرده کبابم میکرد
روضه ی سوختنِ فاطمه آبم میکرد

سوختم در همه ی عمر بر آن عمر کمش
گریه کردم همه شب از غمِ آن قدِّ خمش

قصد کردم، شود عباس علمدار حسین
تا که در معرکه گیرد کمی از کوهِ غمش

از خدا خواسته بودم به صفِ کرب و بلا
بشود منتقم سیلیِ اهلِ ستمش

من بمیرم که به جبهه پسرم سقا بود
نتوانست در آنروز شود منتقمش

از خجالت پسرم کشته شد، از تیغ نشد
از لب تشنه ی آن سَرور و اهل حرمش

چشمِ گریانِ سکینه جگرش را سوزاند
نیزه نه، طفلِ حرم چشم ترش را سوزاند

کاش بعد از پسرم یاور زینب بودم
جای زهرا همه جا مادر زینب بودم

وقتِ بوسیدنِ حنجر که هجوم آوردند
کاش همچون سپری بر سر زینب بودم

کاش در حمله ی بی وقفه ی غارتگرها
مانعِ غارتِ آن معجر زینب بودم

کاش زیر لگد و کعب نی و سیلی و مُشت
سپرِ قافله و لشگر زینب بودم

کاش در کوفه و در شام و در آن مجلسِ شوم
وسط معرکه دور و بر زینب بودم

تهمتِ سختِ کنیزی به حرم کشت مرا
بر سر نیزه حیای پسرم کشت مرا

#شهادت_حضرت_ام_البنین
#اللهم_عجل_لولیک_الفرج
#بگویاعلی