اولین باری که دلت میشکنه ، اولین باری که یه تلخی رو توی ز

اولین باری که دلت میشکنه ، اولین باری که یه تلخی رو توی زندگیت مزه می کنی ، اولین باری که با درد آشنا میشی ...
فریاد میزنی ، حال بدت رو به همه نشون میدی ، درون و بیرونت با هم آوار میشه ، به غریبه و آشنا متوسل میشی واسه درد دل کردن و آروم شدن ...
تهش اینه که هربار توی آینه ضعیف ترین موجود دنیا رو میبینی
از خودت و احوالِ پریشونت بیزار میشی !
یه مدت که بگذره ...
دوزِ دردا و تلخیا و شکست ها که بره بالاتر ، زخم های عمیق تر رو که حس کنی
کم کم ساکت میشی و میریزی تو خودت ...
میخوای داد بزنی و گریه کنی اما نمیتونی،انقدر وجودت پر شده که دیگه چیزی نمیتونه باعث خالی شدنت بشه!
میشی خنثی ترین حالتی که میتونه انسان داشته باشه...