🎞 جلوه های دنیا

🎞 جلوه های دنیا


در روایت هست عبد من شبی... چند شب بیدارش می‌کنم، مأنوس می‌شود، نماز شبی، ذکری...
می‌گوید خوابش می‌کنم. یکی دو شب... بلند می‌شود، «ساخطٌ لِنَفسِه ماقِتٌ لَها». به خودش سَخَط دارد، مَقت دارد. این حالا به من نزدیک شده است؛ نه آن موفع. آن موفع به خودش نزدیک شده بود. به خودش متوجّه بود. بت ها یکی و دوتا نیستند؛ حالا نفس خودش میلیاردها جلوه دارد؛ بماند. دنیا جلوه ها دارد؛ بماند... شیطان از این دو جلوه داخل می شود در وجود ما؛ «أُغْوِيَنَّ» و «أُزَيِّنَنَّ» نفس را تحریک می کند و دنیا را زینت می‌دهد؛ بماند. از همه این مراحل که گذشتی به تکبیر رسیدی، به توحید رسیدی، به رسالت، به ولایت رسیدی، خودت را کاشتی دعوت به روییدن کردی؛ باز هم حالات خوب تو و اعمال خوب تو، تو را مغرور می‌کند. آنچه تو را از او باز دارد صنم است. «إِنَّمَا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْثَانًا» این فرمایش ابراهیم(ع) است. آنچه جز خدا می‌پرستید وثن است. هرچه باشد...