جنون نوشتن

«فرانسوآ همیشه می‌خواند و سرش در کتاب بود. خودش نوشته اگر کتاب‌ها نبودند حتماً یکی از آن ولگردهایی می‌شد که صبح تا شب در پیگال ول می‌گردند. عاشقِ کتاب بود. عاشقِ حقیقی. آن‌قدر کتاب خواند که نوشتن را یاد گرفت. آن‌قدر که کلمات را شناخت. نویسنده‌ی "فارنهایت ۴۵۱" صفحه‌های کاغذ را با چنان شوری می‌بلعید که مایه‌ی حیرت‌ِ ماست. نویسنده در نامه‌ای به ژرژ گروئو نوشت "انگشت‌تان را بکشید روی جلدِ کتاب. آرام‌آرام کتاب را نوازش کنید با انگشت‌تان." همین‌ها نشان می‌داد تروفو چه‌قدر به ظاهرِ کتابْ حسّاس است. خودش گفته بود "اگر کارگردان نمی‌شدم، حتماً ناشر می‌شدم." عاشقِ کتاب بود و نوشتن.»
مثل عکسی سیاه‌وسفید؛ ۱۰۰ نامه‌ی فرانسوآ تروفو؛