.

.

فقط یک بـارِ دیگر با نگاهت مبتلایم کن
کمی با طعمِ نابِ بوسه هایت آشنایم کن
گرفتـارم میـانِ کوچه های بی سرانجامی
از این بن بستِ پُرتکرارِ هر روزه رهایم کن
گـرفتــارم میـانِ حجمـی از آوارِ دلتنـگی
بیـا از قعـرِ گـردابِ فـراموشی صدایم کن
به دورِخاطراتِ تو دخیلی بسته ام هر شب
کمی لبخنـدو آرامش نثـارِ غصه هایم کن
من آن فریادِخاموشم اسیرِ بغض و تنهایی
به دردِ دوری وحسرت دگر کمتر جزایم کن
ندارد بی تو تعبیری تمـامِ خواب های من
از این رویای بی فرجام یک باره جدایم کن
نباشد ذکرِ شبهایم براین سرگشتگی مرهم
بـرای آنکـه از یـادت جدا گردم دعایم کن
# خاصترینم