مهاجرت💔🙃

هر بار ک به قصه مهاجرتم فک میکنم‌ یاد شعر زیبای استاد ابتهاج میوفتم ،

ای نی محزون کجایی؟ سوختیم
تیره شد آیینه‌ای کافروختیم
آه از آن آتش که ما در خود زدیم
دودِ سرگردانِ بی‌سامان شدیم
راندگانِ دل نهاده با وطن
ماندگانِ غربتِ طاقت شکن
سینه می‌جوشد ز درد بی زبان
♾😔🥀🖤
دیدگاه ها (۱۵)

🥲

پای حرفی که میزنم قد میکشم🤟🏻

بودن بعضی ها در زندگی‌مان، نه از سر ترس و زور است و نه نیاز ...

دلبرم

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط