-و َتمام این احساسات ساده بین ما که همه چیزِ من و قلبِ تا

-و‌َتمام‌این‌احساسات‌ساده‌بین‌ما‌که‌همه‌چیزِ من‌و‌قلبِ‌تاریکَم‌بودند...قَلبی‌که‌درشب ‌تیره‌و‌تارَش‌تو‌همچون‌خورشیدی‌که‌تاریکی را‌به‌آتَش‌بکشد،درآن‌طلوع‌کردی‌ومن، دیگر‌سرگشته‌روشنایی‌و‌زیباییِ‌تو‌بودم؛
وَقتی‌که‌سیاهی‌مرا‌در‌خود‌هر‌لحظه‌بیشتر‌غرق میکرد،تو‌همان‌باریکه‌نورِ‌امید‌بخشِ زندگی‌بودی‌چَکاوکم!؛