تُ اَز زَمین رَفتی و تو آسِمونِ شَب

تُ‌اَز‌زَمین‌رَفتی‌و‌تو‌آسِمونِ‌شَب
‌ نورِ‌مَهتابیت‌رو‌ب‌رُخ‌کِشیدی
‌ عاشِقِ‌شَب‌بودَم‌تا‌قَبلِ‌اینکِه‌با‌دیدَنِش
‌ یادِ‌تو‌بیوفتَم‌که‌اینکِه‌دیگِه‌نیستی
‌ یادِ‌خَندِه‌هایِ‌تُ‌کِ‌هیچوَقت‌فِکر‌نِمیکَردَم‌یادِش
‌ باعِثِ‌خونریزیِ‌روحَم‌بِشِه
‌ بِبَخش‌کِ‌حَواسِمون‌بِهِت‌نَبود
‌ آروم‌بِخواب‌مهتابِ‌مَن:)🖤