یه دیالوگی بود که هر بار شنیدمش حس کردم

یه دیالوگی بود که هر بار شنیدمش حس کردم
که چقدر درسته و چقدر تو زندگیم اتفاق افتاده، میگفت :
وقتی آدم ی چیز خیلی با ارزش و از دست میده
و مدت طولانی به خاطرش ناراحت میمونه ،
اگر دوباره چیزیو از دست بده دیگه به اندازه اولین بار ناراحت نمیشه ،
شاید حتی طوری رفتار کنه انگار براش خیلی مهم نیست
و برگرده به روال قبلی زندگیش ،
میدونی آدم بعد از دست دادن ی سری چیزا سِر میشه ، خنثی میشه انگار که تموم احساساستتو
از اعماق وجودت با اشکات ریخته باشی
بیرون و حالا خالی از احساس باشی .
🚶🏿‍♀️🤍