اسب چموش اندوه

🍒🌱اندوهی داری چموش و سرکش و وحشی.
رامت نمی شود؛
افسارش را که می گیری، آسیمه سر می جهد و تو را با خود می کشد به واحه های ترس و دره های ناامیدی. تو را پرت می کند به جهنم های آشفتگی و دوزخ های داغ و درفش.

زندگی، گلّه گلّه اندوه دارد.
این همه خیل اندوه را چه کنیم؟
نه می شود گریخت،
نه می شود ندیده شان گرفت.

چاره ای نیست جز رام کردن اندوه،
جز سوارکاری غم،
جز گرفتن افسار افسردگی.
نرم و سبک و خرامان باید بندش را بگیری.

اسب چموش اندوه اگر اهلی شود تو را تا دشت
های دور  معرفت خواهد برد.من سوارکار اندوه های چموشم.

می خواهی اهلی کردن اندوه را به تو هم بیاموزم؟🌱🍒



✍ #عرفان_نظرآهاری