بوسه ای جانانه نذرم ن گناهش با خودم

بوسه ای جانانه نذرم ڪن گناهش با خودم
سوختن در آتش و روز سیاهش با خودم

خوب میدانم ڪه می ترسی ببیند دیگری
جنگ با چشمان شور و ڪینه خواهش با خودم

بی خبر یڪ شب مرادر بازویت محصور کن
رفتن آهسته در وقت پگاهش با خودم

تا نویسد روزگاران قصه ی عشق مرا
تو زلیخا شو برادر ها و چاهش با خودم

مثل شیرین شو به دستم تیشه فرهاد ده
بیستون و سنگ سخت و کورہ راهش با خودم

این دو مشڪل ڪردہ اڪنون روزگارم را سیاه
ناز بی حد از تو است و سوز  آهش با خودم

باز دیشب آینه در گوش من آهسته گفت
روزگاری را ڪه تو ڪردی تباهش با خودم