.
.
بعضی وقتا دلم می‌گیره برای حال و روز شهریار
چه فریادهایی پشت سکوت بیت هاش بود،
چه بی معرفتی ها دید و دم نزد
می دونی من اوج تنهایی شهریار رو اونجا دیدم که برای تسلای حال خودش با دل خونین ، خطاب به خودش نوشت:
"من از صبر و شکیبم شهریارا شُهره ی آفاق
همه آفاق هم حیران ، از این صبر و شکیب "
بعضی وقتا دلم می‌گیره برای حال و روز شهریار
چه فریادهایی پشت سکوت بیت هاش بود،
چه بی معرفتی ها دید و دم نزد
می دونی من اوج تنهایی شهریار رو اونجا دیدم که برای تسلای حال خودش با دل خونین ، خطاب به خودش نوشت:
"من از صبر و شکیبم شهریارا شُهره ی آفاق
همه آفاق هم حیران ، از این صبر و شکیب "
۱۱.۹k
۱۳ اردیبهشت ۱۴۰۲
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.