بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
پاسخ قسمت دوم :
چنان که یکی میگوید: برادر یا همسر دارم و دیگری میگوید: ندارم. یکی از علل تأکید خاص بر اولاد، محبت و مودت و علاقۀ شدید پدر و مادر به فرزند میباشد، چرا که ثمرۀ جان و حیاتشان میباشد و حتی نسلشان از طریق فرزند ادامه مییابد. لذا نوع و سنخ محبت و وابستگی به فرزند، حتی نسبت به پدر و مادر هم متفاوت است، چه رسد به همسر!
بنابراین، همه کس، همه چیز و در حال و کاری، وسیله آزمایش میباشند، و فرقی ندارد که یک قطعه سنگ باشد، یا ثروت و اعتبار و شهرت، یا پدر و مادر و فرزند و همسر، یا دوستان، آشنایان، همسایگان، مردم غریبه، کشور وطن و مهم است که آیا محبت و وابستگی ما با آنها در طول محبت خدا قرار دارد و یا در عرض آن؟! و مواضع و رفتار ما نسبت به آنها چگونه است؟!
پس، تأکید خاص بر فرزندان، به خاطر محبت، مودت، عطوفت، علاقه و شدت نزدیکی میباشد.
یکی از فرزند دلبندش در راه خدا دل می کَند و او را به جبهه میفرستد؛ دیگری میگوید: فرزندان بقیه بروند بجنگند، اما فرزند من نه - یکی برای سعادت و حتی رفاه فرزندش هر کاری میکند و به اصطلاح جان میکَند، اما مرز و حدود دارد و این وابستگی سبب دوری او از خدا و معاد و یا عصیان و گناه نمیشود دیگری برای فراهم آوردن رفاه فرزندش؛ هر غلطی میکند! آیا معضل معروف به آقا زادهها؛ به خاطر مواضع و رفتار غلط والدین و به ویژه پدرانشان نمی باشد؟! (پایان)
پاسخ قسمت دوم :
چنان که یکی میگوید: برادر یا همسر دارم و دیگری میگوید: ندارم. یکی از علل تأکید خاص بر اولاد، محبت و مودت و علاقۀ شدید پدر و مادر به فرزند میباشد، چرا که ثمرۀ جان و حیاتشان میباشد و حتی نسلشان از طریق فرزند ادامه مییابد. لذا نوع و سنخ محبت و وابستگی به فرزند، حتی نسبت به پدر و مادر هم متفاوت است، چه رسد به همسر!
بنابراین، همه کس، همه چیز و در حال و کاری، وسیله آزمایش میباشند، و فرقی ندارد که یک قطعه سنگ باشد، یا ثروت و اعتبار و شهرت، یا پدر و مادر و فرزند و همسر، یا دوستان، آشنایان، همسایگان، مردم غریبه، کشور وطن و مهم است که آیا محبت و وابستگی ما با آنها در طول محبت خدا قرار دارد و یا در عرض آن؟! و مواضع و رفتار ما نسبت به آنها چگونه است؟!
پس، تأکید خاص بر فرزندان، به خاطر محبت، مودت، عطوفت، علاقه و شدت نزدیکی میباشد.
یکی از فرزند دلبندش در راه خدا دل می کَند و او را به جبهه میفرستد؛ دیگری میگوید: فرزندان بقیه بروند بجنگند، اما فرزند من نه - یکی برای سعادت و حتی رفاه فرزندش هر کاری میکند و به اصطلاح جان میکَند، اما مرز و حدود دارد و این وابستگی سبب دوری او از خدا و معاد و یا عصیان و گناه نمیشود دیگری برای فراهم آوردن رفاه فرزندش؛ هر غلطی میکند! آیا معضل معروف به آقا زادهها؛ به خاطر مواضع و رفتار غلط والدین و به ویژه پدرانشان نمی باشد؟! (پایان)
۱.۱k
۱۰ خرداد ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.