اگه هزار سال هم بگذره اگه هزار بار دیگه ترکم کنه من باز

اگه هزار سال هم بگذره، اگه هزار بار دیگه ترکم کنه، من بازم دوستش دارم.
این «دوست‌داشتن» تنها چیزیه که از اون برام باقی مونده. بهش گفته بودم هیچ آدمی توی دنیا به اندازه‌ی من بهت احتیاج نداره.
گفته بودم نیاز من به تو، چیزی فراتر از دوست‌داشتنه.
من از همه‌ی آدمای دنیا فاصله گرفته بودم و اون تموم دنیام شده بود. می‌دونست بدون اون تموم می‌شم، می‌دونست بی اون، برای خودمَم وجود ندارم، اما هر روز دور و دورتر رفت. انقدر دور که باور کردم انقدری که من بهش نیاز دارم، اون بهم محتاج نیست. جایی که امروز ایستادم، برام آخر دنیاست. من به گذشته‌ام احتیاجی ندارم، اما به آدماش چرا...!
یه نفر توی گذشته‌‌ی من هست، که نبودنش داره پیرم می‌کنه...:)!