خوش به حال همه ی آن هایی که ،

خوش به حال همه ی آن هایی که ،
اشک شان دم مَشک شان است ...
هرچه غم درونشان جمع می شود ،
سریع از چشم هایشان سرازیر می شود ،
و حسابی سبک می شوند ...
من آدم های تودارِ غم انبار شدهِ ی ،
کم حرفی را می شناسم ،
که بغض ،
سال هاست درونشان خانه کرده ،
و خیال جا به جا شدن هم ندارد ...
کاش یکی دست بغض را بگیرد و به چشم ها هدایتش کند تا کمی ، حالِ آدم های تودارِ غم انبار شدهِ ی کم حرف نرمال شود ...
راستی ؟
سبک شدن چه حالی دارد !؟