دلتنگ که می شوم

دلتنگ که می شوم
به تماشا می نشینم
در قاب آیینه
تنهایی خودم را
که چطور
قلم موی روزگار
سپید کرده است
تار موهای بوم زندگی
وقتی که شیدایی جوانی
دلداده ی تو بود
لبخند نگاهت
سرود جاودانگی می خواند
در چشمان منتظرم
که عشق را
به سکوت
چشم در چشم
حرف می زدیم
حالا منم و یک دنیا دلواپسی
و انتظار نگاهی
که دوباره بخواند
مرا به میم جاودانگی عشق