دخالت های دیگران، گاهی چنان در زندگی تکرار و عرف می شود ک

دخالت‌های دیگران، گاهی چنان در زندگی تکرار و عرف می‌شود که ما «اختیار و انتخاب» را که «مهم‌ترین ویٰژگی انسان بودن» است، با «احترام به خواسته دیگران» معامله می‌کنیم...

شاید باید هر روز این متن را با خودمان بخوانیم و تکرار کنیم:

ما مجبور نیستیم برای شرایط زندگیمان به کسی توضیح دهیم.
ما مجبور نیستیم برای اولویت‌های زندگیمان به کسی توضیح بدهیم.
ما مجبور نیستیم برای اینکه نیاز داریم با خودمان خلوت کنیم و تنها باشیم، به کسی توضیح بدهیم.
ما مجبور نیستیم به دیگران بگوییم که با همه افکار آنها موافق هستیم.
ما مجبور نیستیم به همه درخواستهای یک نفر، پاسخ مثبت بدهیم.
ما مجبور نیستیم برای وضع ظاهریمان به کسی توضیح بدهیم.
ما مجبور نیستیم برای سلیقه‌ و ذائقه خودمان به کسی توضیح بدهیم.
ما مجبور نیستیم برای شغلی که انتخاب کرده‌ایم به کسی توضیح بدهیم.
ما مجبور نیستیم برای عقاید سیاسی و مذهبی خود به کسی توضیح بدهیم.
ما مجبور نیستیم برای ازدواج کردنمان به کسی توضیح بدهیم.
ما مجبور نیستیم برای ازدواج نکردنمان به کسی توضیح بدهیم.
مگر آنکه بپذیریم «مجبوریم انسان نباشیم»...