چقدر معرکه ای...

چقدر معرکه ای...
که میشود با چشمهایم روی سبزه ی تنت غزل بکارم و بوسه درو کنم.
وقتی آنقدر بی خبری از حالم که خواب را بغل گرفته ای!
چقدر معرکه ای...
که آنقدر بی خود و با توام که نیمه شب
خدا دستش را زیر سرم میگذارد و میگوید...
آرام،
آرام...
چشم هایت را ببند من میفرستمش به رویایت!
چقدر معرکه ای که با خدا سٓر و سِر داری!