دل من یه روز به دزیا زد و رفت پشت

دل من یه روز به دزیا زد و رفت                        پشت پا به رسم دنیا زد و رفت
پاشنه ی کفش فرار و  ور کشید                         آستین همت و بالا زد و رفت
یه دفه بچه شد و تنگ غروب                            سنگ توی شیشه ی فردا زد و رفت
حیوونی تازگی آدم شده بود                               به سرش هوای حوا زد و رفت
زنده ها خیلی براش کهنه بودن                         خودش و تو مرده ها جا زد و رفت
هوای تازه دلش می خواست ولی                       آخرش توی غبارا زد و رفت
دنبال کلید خوشبختی می گشت                           خودشم قفلی رو قفلا زد و رفت
                                                                         محمد علی بهمنی