مگـو کنـارِ تـو اهـلِ گنـاه خواهم شد

مگـو کنـارِ تـو اهـلِ گنـاه خواهم شد
بگیر دستِ مرا، سر بـه راه خواهم شد

مرا به سنگدلی با خودت قیاس  مکن
دراین مقایسه هم روسیاه خواهم شد

اگر چه بـرکـه ‌ی آرام بوده‌ام یک عمر
پلنگ‌ وار هـواخـواهِ مـاه  خواهم شد

بمان که حرفِ کسی رویِ من اثر نکند
مـرو کـه آینـه‌ی غـرقِ آه خواهم شد

اگر چه کلبـه‌ ی متروک دیده ‌ای ما را
برایِ خستگی‌ات جان‌پناه خواهم شد