عصر عصرِ تنهایی ست،...
عصر عصرِ تنهایی‌ست،...
نگاه که کنی میبینی همه ترجیح میدهند صندلی جلوی تاکسی بنشینند،وسیله های آشپزخانه ها نیازی به مادر ندارند و دوربینهای عکاسی نیازمند کسی نیست که بتواند بگوید: سه،دو،یک...
خودت نگاه کن میبینی سلفی‌ها و مونوپادها چقدر خوب تنهایی را حفاظت میکنند تا مجبور نشوی از رهگذری در پارک خواهش کنی پرتره ی زیبایی از دوستیهای‌تان رسم کند و مجبور نشوی لبخندی از اجبار تحویلش بدهی...
چون نه دوستی هست نه رهگذری٬ همه ی رهگذرها درحال چک کردن پیام هستند،
اگر خدایی ناکرده روزی از اجبار سوالی از کسی پرسیدی حتما بابت خدشه دار شدن حریم وسیع تنهایی‌اش مفصل عذر بخواه،
یادت باشد آن چند نفری که هنوز دوروبرت هستند را نپرانی،
مراقب دوستی هایمان باشیم....
نگاه که کنی میبینی همه ترجیح میدهند صندلی جلوی تاکسی بنشینند،وسیله های آشپزخانه ها نیازی به مادر ندارند و دوربینهای عکاسی نیازمند کسی نیست که بتواند بگوید: سه،دو،یک...
خودت نگاه کن میبینی سلفی‌ها و مونوپادها چقدر خوب تنهایی را حفاظت میکنند تا مجبور نشوی از رهگذری در پارک خواهش کنی پرتره ی زیبایی از دوستیهای‌تان رسم کند و مجبور نشوی لبخندی از اجبار تحویلش بدهی...
چون نه دوستی هست نه رهگذری٬ همه ی رهگذرها درحال چک کردن پیام هستند،
اگر خدایی ناکرده روزی از اجبار سوالی از کسی پرسیدی حتما بابت خدشه دار شدن حریم وسیع تنهایی‌اش مفصل عذر بخواه،
یادت باشد آن چند نفری که هنوز دوروبرت هستند را نپرانی،
مراقب دوستی هایمان باشیم....
۱۹۶
۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۱۴)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.