فرصت ویژه

فرصت ویژه
دلها را از غربت یازده ماهه باید در آورد.
رمضان ماه آشتی با خداست. البته برای آنان که در ایام دیگر، با خدا بی رابطه بوداند، یا ارتباطی سست و کمرنگ داشته اند. وگرنه، برای اهل دل، اوج لحظه های حضور در پیشگاه محبوب و فصل ویژه ارتباط های بلند و با حال است.
تلاش در مسیر خودسازی، تکلیف همگانی و هرجایی و هرگاهی ماست. این وظیفه، در ماه رمضان که ماه خداست، دو چندان می شود و رها شدگان از دام ابلیس و نجات یافتگان از چنگ عادات زشت و زندان « هوای نفس» نیز در این موسم خدایی، بیش از فرصت ها و مناسبت های دیگرند. پس در ویژه بودنش حرفی نیست، ناچار برنامه های ویژه ای هم باید داشت.
تنوًع خطوط رابطه با خدا در این ماه، چشم گیر است.
دعاهای روز و شب، سحرها و افطارها، تلاوت قرآن و انس با کتاب خدا، روزه داری و تلاش برای کفّ نفس از تمایلات، مهار زدن بر زبان و چشم و دل، صدقه و انفاق به مساکین، همدردی و هم نوایی با محرومان، یادآوری تشنگی و گرسنگی قیامت، همه و همه برنامه های خاصّ این ماه ویژه است و از ما نیز «ویژه» می طلبد.
بهار جان، رمضان است و روزها نوروز
و حال ها همه در آستانه تحول
در این ضیافت نور
به شاخه های شب و روز اهل راز و نیاز
هماره می شکفد غنچه های «ذکر» و «دعا»
و در هوای لطیف خلوص و بیداری
از عمق جان، گل شب بوی. «توبه» می روید.
باید با حاکم ساختن اراده بر عادات بد و گناهان، نشان داد که استحقاق خلیفه اللهی را داریم و آن گوهر نهفته در سرشت ما، که فرشتگان را به سجود در برابر انسان واداشت، همان گوهر نابِ « هجرت الی الله» و زیستن در فضاب پاک فطرت است.
جوانان، در مناسب ترین دوران عمر خویش، بهتر از سال خوردگان می توانند جلوه های ملکوت را در زندگی خویش نشان دهند و با پای نهادن در جایْ گامِ اولیای دین، که ره یافتگان وادی سلوک و نوشندگان از چشمة زلال معرفت و یقین اند، ابلیس را از خود طرد کنند و خویش را از قلمرو سلطة شیطان بیروت آورند.
فرمان خداست که از « ولایت شیطان» گریختخ و به « ولایت رحمان» درآییم و دنباله روی از وسوسه های نفسانی نکنیم.
فرصت یک ماهة رمضان، برنامة علمی برای تمرین ولایت پذیرب از خداوند است.
این که پیامبر خدا فرمود: درهای بهشت در این ماه باز است و در های جهنّم بسته و شیاطین در بندند، اشاره به همین حقیقت دارد که با غلبه بر تمنّیات نفس و «نه» گفتن به اشتهای سیری ناپذیر آن، مالک خویش شویم و خود را از قید و بند دوزخ و شیطان برهانیم و بندة خدا شویم.
هر که به این عبودیت آزادی بخش دست یابد، از بردگی های غیر خدا می رهد.
این همان « آزادگی» است که در سایة «بندگی» به دست می آید و عزّتی است که ثمرة فروتنب و خاکساری در پیشگاه خداست.
گدای کوی تو، از هفت دولت آزاد است!
منبع: کتاب از خاک تا خدا/ نوشته: جواد محدثی.
خادم الزهرا.