بمان بر یاد  من ، ای  یارِ دیرین

بمان بر یاد  من ، ای  یارِ دیرین
که تا نوشم شراب تلخ و شیرین
بجویم  در  دو  چشمان سیاهت
گلستان  و  بهار  و  طوقِ  زرّین
زنم  بوسه  به  روی گونه هایت
دهم دل بر تو ای عاری زِهر کین
طلوع   دیگرت   در  بر  ببینم
اگرچه  پیرم  و  افتاده  از زین
نباشد  جز تو  و  مهرَت  بجانم
زِدل خواهم تو باشی سروِ بالین