دلخوش باش

دلخوش باش
به باریکه‌‌ی نوری که از بین چین های پرده،
روی تخت تابیده
به کتاب نیمه‌کاره‌ی روی میز...
به داغی فنجانت در هوای سرد
دلخوش باش؛
به دو صندلی که هنوز روبه‌رو‌ی هم‌اند
به تنظیم کردن زنگ ساعت برای صبح فردا..
به دفترچه‌ی کوچکی
که رویاهایت را نگه‌میدارد!
که معنیِ همین ریزریز های ساده
شاید
‘زندگی ادامه دارد’ باشد...