سلام علیکم بماصبرتم

سلام علیکم بماصبرتم
صبح بخیر دوستانِ سحرخیزم
روزتان مملو از عشق به ولایت
و امّا بعد ...



از مراحل بالای عرفان و توحید، «رضا» است. «رضا» هم نشان دهنده اوج محبت و دلدادگی به خداوند است و هم نشانه اخلاص کمال و نداشتن هیچ انگیزه‌ای جز پسند و خواست پروردگار. آنان که به مقام رضای خداوندی می رسند در مقابل خواست خدا و تقدیر او کاملا راضی هستند و این را برای خود، کمال می‌دانند و با پشتوانه «رضا»، هر مشکل و بلا و مصیبتی را صبورانه و عاشقانه تحمل می‌کنند.
سالکان کوی حق، وقتی به مقام «رضا» دست می یابند، به جایی می رسند که نه تنها تلاش می کنند خداوند بزرگ از آنها راضی باشد، بلکه می کوشند خود از «قضا و قدر» الهی راضی باشند.
رضا بر دو قسم و هر دو قسم نیز از منازل سیر و سلوک است؛
«قسم اول: آن است که انسان بکوشد خدا از او راضی باشد؛ یعنی، با انجام واجب و ترک حرام به جایی برسد که خدا از او راضی و خشنود باشد که در این صورت گرفتار قهر خدا نخواهد شد.
قسم دوم: آن است که انسان بکوشد از قضا و قدر الهی راضی باشد؛ یعنی هر چه خدا انجام می‏دهد او بپسندد و به آن رضا بدهد و این مقام، مهم است. البته مرحله اول برای هر انسانی لازم است؛ اما کسب مرحله و مقام دوم مقدور همه نیست...
حال با این اوصاف از مقام رضا ، باید اذعان کنم مقامی بالاتر از این هم هست که شهدا بدان مزین بودند و آن مقامِ تسلیم است...
دوستان عزیزم میدانید چرا تسلیم از رضا بالاتر است ؟
در مقام رضا سایه‌ای از (( من )) دیده میشود
راضیم [ یعنی من راضی هستم ]
امّا در مقام تسلیم من فدا شده است
من تشیع جنازه شده کفن و دفن شده است
دیگر از من نشانی باقی نمانده .
شهدا تسلیم محض بودند
بیآئید به شهدا اقتدا کنیم و پا به جایگاه رفیع و عرشی تسلیم بگذاریم حتی بلا را به بلی' برگردانیم
هر چه از دوست رسد نیکوست را در عمل تفسیر کنیم تا دانند ما عبدیم و تسلیم
چرا که قطره را شوق دریا بُوَد تا دریائی گردد و از قطره بودن رها شود .



ارواح مقدس شهدا و اموات گروه را به سه صلوات حیدری میهمان کنیم