فرقی نمی کند چند سال عمر کرده باشی. جوان باشی یا اوایل می

فرقی نمی کند چند سال عمر کرده باشی. جوان باشی یا اوایل میانسالگی ت باشد.
کافی ست به روزهای رفته ت فکر کنی و ببینی به خودت بدهکار مانده ای. به آن همه انرژی و استعدادی که با عادت روزمرگی حرامش کردی.
چرا فقط آرزو کردی و برای به فعل درآمدنِ آرزوهای خودت جسور نبودی.
و دست روی دست گذاشتنِ خودت را گردنِ این و آن و روزگار انداختی.
که چی؟ که خودت را توجیه کنی؟ که بگویی اگر نشد، نگذاشتند که بشود؟
چرا آزمون و خطایی نکردی و از برد و باخت ترسیدی!
برای انتخاب شغل دلخواه ٓت ترسیدی!
برای بودن با کسی که دوستش داشتی و ویژگی های ش با معیارهای ٓت جور بود، غرورت را زیر پا نگذاشتی و دور ایستادی تا کسی از راه برسد و دل ش را ببرد!
حالا چه مانده از تو؟
از تویی که هر کجای زندگی و عمرت ایستاده ای.
به فرصت ها فکر می کنی؟
به فرصت هایی که سر راه ت می گذارند و بی اعتنا از آن ها رد می شوی.
به اینکه حالا چه مانده از تو و بعدها چه می ماند از تو!
اصلا به این چیزها فکر می کنی یا فقط حرف هایت شکوه و گلایه است؟
حالا حتی می ترسی به پشت سرت نگاه کنی مبادا حسرت ها به تو دهن کجی کنند.
و بفهمی که مرگ نزدیک است و تو عقب مانده ای.
آن وقت می فهمی آن هایی که می گویند: " سن فقط یک عدد است "، بیراه می گویند که سن فقط یک عدد نیست
و تمام لحظه هایی ست که می توانست طوری بگذرد که امروز حسرتی به دل ت نمانده باشد.

#شیما_سبحانی

خوب ترین آدم ها، بیش تر به دست خودشان می میرند.
#چارلز_بوکوفسکی