Nov 5, 2021

اولین باری که امثال شعارهای "مرگ بر" شنیدم تو آمریکا بود.
کمتر از دانشجوهای ایرانی علیه شاه و  بیشتر از مردم و رسانه های آمریکا علیه ایران.

سال حمله به سفارت، برای ایرانی های مقیم آمریکا سال خیلی سختی بود. جو رسانه ای بشدت علیه ایران بود و مردم هم تحت تاثیرش حرکت های مختلفی انجام میدادن. تو چهار عکس اول چند نمونه ازین حرکتها میبینین. یکیش شعر "ایران را بمباران کنید" بود که رو یه آهنگ دیگه نوشتن و مرتب تو رادیو پخش میشد و کلی ازش استقبال مردمی شد. با بیت هایی مثل "حالا وقت کشتاره" و "ایران را به یک پارکینگ (خالی) تبدیل کنید." چندسال بعدش هم ورژن جدیدش اومد: "ایران را بمباران هسته ای کنید!"

خب آمریکاییها دانش زیادی از جنایتهای حکومتشون علیه ایران (یا بقیه کشورها) نداشتن و ندارن. البته بعضا اساتید دانشگاه اونجا اقرار میکنن که دشمنی بین آمریکا و ایران خیلی قبل از تسخیر لانه جاسوسی شروع شد. دست کم از کودتای 28 مرداد. ولی خب مردم بیشتر تحت تاثیر رسانه های عمومی هستن. و طبق پوشش این رسانه ها، گروگان گیری حتی با آزادی زنها و سیاهپوستها اونقدر وحشتناک بود که اگه میتونستن، بخاطرش همه ایران رو نابود کنن.

البته همین رسانه ها یه روزی وقتی چند ده آمریکایی کشته و زخمی شدن، مامور دعوت مردم به آرامش شدن. ولی خب مقصر فرق میکرد. این اسرائیل بود که به ناو آمریکای یو اس اس لیبرتی حمله کرده بود و کاخ سفید بعد از مطلع شدن حتی نیروی دریایی رو واسه کمک مقابل اسرائیل نفرستاد. بعدها، باز هم اسرائیل بود که با جاسوسی و دزدیدن اطلاعات فوق سری آمریکا بزرگترین ضربه ها رو زد و جاسوسش هم آخرسر بجای اعدام شدن آزاد شد. و شاید امثال اینها کمتر دردناک بود اگر هر روز از جیب ملت آمریکا، میلیون ها دلار برای رژیم صهیونیستی صرف نمیشد یا اگه بخاطر تحریم اسراییل تو کشور خودشون جریمه یا بیکار نمیشدن.

آمریکا ممکنه با یه کشوری که همیشه مظلوم واقع شده بخاطر گروگان گرفتن جاسوس هاش دشمنی کنه. و این امکان رو هم داره که با رژیمی که دزد مال و جان و آزادی آمریکاییهاست نزدیک ترین رابطه رو داشته باشه. دنیا دنیای منطق و مساوات نیست. اگه بود، آمریکا لااقل تو جامعه جهانی حق وتو نداشت.

چه "مرگ بر" بگی و چه نگی، تا ضعیفی باید بخوری. فقط وقتی قوی بشی میبینی #دوران_بزن_و_دررو_تمام_شده