دیلن:می دونی شنیدم یه زمانی بود که مردممون روز داشتن.

دیلن:می‌دونی شنیدم یه زمانی بود که مردممون روز داشتن.

آنا: روز؟ روز فقط یه افسانس

دیلن:حتی اگه افسانه باشه هم قشنگه مگه نه؟

آنا:فکر کنم تو روز چشمای قشنگی تری داشته باشی،فکر کنم همه جا سبز تر باشه و دیگه سرد نباشه، الان هوا خیلی سرده .

دیلن:اگه وجود داشت، نور از زخما عبور می‌کرد، اینطوری می‌تونستیم یکم بیشتر بمونیم و یکم بیشتر زندگی کنیم .می‌تونستم یکم بیشتر دستاتو بگیرم، یکم بیشتر پیشم بمونی .

آنا:دوستت دارم حتی تو شب و با وجود زخمایی که نمی‌ذارن دیگه به زندگی کردن ادامه بدم. و دوستت خواهم داشت زیر خروار ها خاک سرد تر از شبایی که وجود داشته.

دیلن:بالاخره روز می‌شه مطمعنم.

آنا:کاش هیچوقت شب نبود

•محی✍🏼





برای غم کشورم....
کاش دلا خون نبود..