ما دو تا دیوانه مگر چیز زیادی از این زندگي مي خواهیم ؟

ما دو تا دیوانه مگر چیز زیادی از این زندگي مي خواهیم ؟
گوشه ی اتاقي سفره ی عقدمان را پهن مي کنیم،
دختران فامیل تور سفید را به دست مي گیرند
و یکي از همین آخوندها خطبه ی عقد را مي خواند
بي آنکه بدانیم برای خودش چه مي گوید !
آیا وکیلي دیوانه جان با مهریه ی ماندن ؟!
بار اول در جواب عاقد مي گویند :
''عروس رفته گل بچینه ''..
و من یاد رز های سرخ باغچه ی حیاط مي افتم،
خودمانیم چقدر زیبا مي شوی با لباس سفید بین گل ها !
بار دوم رفته ای گلاب بیاوری،
اما تو به اشتباه و از روی دیوانگي شراب مي آوری،
مست مي شویم و مي رقصیم ! مگر دیوانه نیستیم ؟
بار سوم لب هایت را آرام تکان بده
و بگو ''بله ''.. از آنهایي که برای مني،
بي هیچ رفتني! از آن بله های تا ابد برای ماندن !
از آن هایي که تنهای تنها یک بار
در زندگیمان اتفاق خواهد افتاد !
دیوانه ی من دیوانه وار برای همیشه،
به پای ''بله'' ات خواهم نشست .